pieczecie

Wieś typowo rolnicza położona w zielonej dolinie, gmina Głogówek, powiat Prudnik. Przez wieś przepływa rzeka Stradunia. Jest tu 98 gospodarstw rolnych. Gleby pszenno-buraczane, głównie uprawia się tu 4 podstawowe zboża, buraki cukrowe i ziemniaki. Wieś Kazimierz koło Głogówka, lokowana na prawie zachodnim końcu XII w., wzmiankowana w źródłach jako Jaroslav (1198, 1202), Kazimiria (1213) na cześć ksiażąt opolskich Jarosława (zm. 1201) i Kazimierza (zm. 1230). Są to jedne z najstarszych nazw pamiątkowych na ziemiach polskich.
Najstarszym obiektem jest kosciół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z XII w. (obecny budynek kościoła z połowy XVIII w., barokowy) oraz dworek z XVI w. obecnie nie zamieszkały, aczkolwiek mający właściciela. Przez 200 lat wieś była miasteczkiem (od 1214 do 1430) nazwana Kazimierzem na cześć księcia opolskiego Kazimierza. Dowodem, iż była miastem jest herb Kazimierza z połowy XIV w. oraz pieczęć ławników sądowych z połowy XIV w.
Prawdopodobnie po 1213 roku książe Kazimierz dokonał lokalizacji osady na zachodnim prawie miejskim. Maleńkie słabo zaludnione rolnicze miasteczko (agri oppidum) nie posiadało obwarowań i w 1428 roku padło pastwą husyckiej pożogi.
Ks. Jarosław jest znany z fundacji klasztoru cysterskiego w Jarosławiu (od 1213 roku Kazimierz) między rzekami Straduni i Osobłoga, niedaleko Głubczyc. Z faktu, że nie zachował się dokument fundacyjny wynika to, że wśród historyków nie ma jednoznacznego stanowiska co do początków tego zgromadzenia zakonnego. Znane są natomiast cztery dokumenty z późniejszych lat, które wspominają o założeniu klasztoru w Jarosławiu: Henryka Brodatego z 1202 roku; falsyfikat Bolesława Wysokiego niby z 1201 roku, a rzeczywiście z przełomu XIII i XIV wieku; falsyfikat Henryka Brodatego z dnia 26 VI 1202 roku; dokument biskupa wrocławskiego Wawrzyńca z 1218 roku.