pieczecie

Chojnów (niem. Haynau) – miasto i gmina w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, nad rzeką Skorą na zachód od Legnicy. Największe według ludności miasto powiatu legnickiego, oraz 27 według ludności miasto województwa dolnośląskiego. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa legnickiego.
Według danych z 30 czerwca 200724, miasto liczyło 14 513 mieszkańców.
Chojnów jest położony średnio 170 m nad poziomem morza. Na wschód od Chojnowa znajdują się Miłkowice.
Pierwsze zapiski historyczne dotyczące Chojnowa pochodzą z roku 1272 (wspomniana wtedy jest osada Haynow). W roku 1288 nazywane jest miastem (civitas) w dokumentach księcia Legnicy Henryka V Grubego. Jednak dopiero w roku 1333 miasto uzyskało prawa miejskie.
Chojnów położony jest w środkowo-zachodniej części województwa dolnośląskiego, w zachodniej części powiatu legnickiego. Przez miasto przepływa rzeka Skora, płynąca z zachodu na wschód, oraz rzeka Młynówka wypływająca w okolicach Muzeum Regionalnego i płynąca w kierunku zachodnim. Chojnów ma połączenie z większymi miastami kraju (drogowe i kolejowe) oraz znajdującą się 5 kilometrów na południe od Chojnowa Autostrada A4. Na południe od miasta znajduje się Równina Chojnowska ciągnąca się od okolic Bolesławca do Jawora.
Osada powstała przed 1288 i nosiła nazwę "Haynow", prawa miejskie otrzymała w 1333. Od tego czasu miasto zaczęło się szybko rozwijać. Działała szkoła przykościelna oraz komora celna. Miasto zamieszkiwali głównie tkacze, piekarze, szewc, rzeźnicy. Niedaleko znajdowały się młyny wodne i kamieniołomy.
Miasto przeżyło regres po najeździe husytów, którzy je spustoszyli. Spalone zostało prawie całe centrum i zamek, jednak przywileje książęce szybko pomogły odzyskać dawną świetność. Największy rozkwit Chojnów przeżywał w XVI w., jednak pod koniec wieku dał się zauważyć upadek gospodarczy, do którego przyczyniły się pożary miasta oraz wielka epidemia która pochłonęła wiele ofiar (1613).
W latach 1618-1648 toczyła się wojna trzydziestoletnia, a po kolejnej epidemii miasto prawie całkowicie się wyludniło. Po trzech wojnach w roku 1740 Chojnów trafił pod panowanie Prus. Następny wiek to okres wojen napoleońskich i kilku następnych epidemii. W połowie XIX w. otwarto linię kolejową łączącą Bolesławiec i Legnicę, co dobrze wpłynęło na gospodarkę Chojnowa, rozwinął się też przemysł metalowy, papierniczy i skórzany. Powstała też drukarnia. W tym czasie Chojnów zaczął się rozwijać w bardzo szybkim tempie, powstała kanalizacja, sieć gazowa oraz gazeta. Liczba ludności wzrosła dwukrotnie, otwarto nowy szpital (zamknięty w 2000 roku) oraz oczyszczalnię ścieków.
Końcowy okres II wojny światowej nie oszczędził Chojnowa, który znalazł się w strefie działań 1 Frontu Ukraińskiego. W dniu 10 lutego 1945 roku miasto zdobyły wojska 52 Armii Radzieckiej pod dowództwem generała Korotiewa; 60% miasta legło w gruzach. W rezultacie ustaleń między zwycięskimi mocarstwami, miasto przekazano Polsce, która wysiedliła jego dotychczasową ludność do Niemiec, zastępując ją polskimi osadnikami. Nie posiadające przedtem polskiej nazwy miasto przez krótki czas nazywano wówczas Gajewicko, jednak ostatecznie przyjęto historycznie bardziej uzasadnioną formę Chojnów. W latach powojennych reaktywowano przemysł i częściowo odbudowano zniszczenia.