- 275 -

1223

Henryk Brodaty, książę śląski, stwierdza, że na prośby opata klasztoru w Lubiążu Guntera darował tamtejszemu klasztorowi miejscowość Sichów i swoim chłopom dziesiętnym, którzy dobrowolnie miejscowość tę opuścili, nadaje wolności, dając im prawo łazęgów, wyliczając wreszcie ich imiona.

Ego Heinricus dei et beati Johannis gratia dux Zlesie notum facio presentibus et futuris hoc scriptum | inspecturis, quod quando pro renumeratione dei et ad nutum venerabilis abbatis domini Guntheri de Lubens | villam Sychouam nuncupatam ad claustrum prefatum contulissem pro eo, ut et eiusdem ville coloni | mei videlicet decimi rustici bona voluntate villam iam dictam exirent vitare cupiens, ipsorum coram | deo obiectionem a iugo servitutis, quo hactenus subiecti fuerant liberos esse deinceps concessi, concedens | eisdem ius, quod lasanki dicitur per_petuo habendum. Hec est autem familia, de qua mentionem agimus: | Gloshek cum fratre, Malos, Bozek cum filiis, Vecish, Drobac, Swenza cumfratre, Myron, Radon | cum fratre, Mylos, Bogdan, Cosmasch cum filio, Bobola cum fratre Sizlao, Psar cum filiis, Mankar | cum fratre Malik. Ne vero hec mea donatio alicui post hec in dubium vertatur, sigilli nostri muni|mine censui roborandam. Statui itaque homines supranominatos starozte Bogdano de Polkouic, | qui et lasanki officio preest, esse subiectos. Actum anno M°C°C°XXI°I°I°.

A. Oryg. pergaminowy dobrze zachowany, w wierszu 3 od góry przedarty jeszcze przed jego zapisaniem ; długość rysy okolo 0,7 cm. Pergamin liniowany atramentem brązowym. Wymiary : szerokość 22,1 cm, wysokość 12,6 cm, zakładka 1,2 cm. Wrocław Archiwum Państwowe, sygn. rep. 91 nr 33*.
B. Kopia sprzed r. 1253 w najstarszym kopiarzu klasztornym. Tamże, sygn. rep.135 D 203, fol. 38-38v, według A; C. Kopia XV w. Tamże, sygn. rep. 135 D 207, fol. 131.
Druk : a. Büsching J. G. G., UB. nr 33, według A ; - regest: Regesten nr 262.
Literatura: 1. Thoma W., D. kolonisatorische Tätigkeit d. Klosters Leubus 43; 2. Balzer O., Rewizja teorii o pierwotnym osadnictwie, (Kwart. Hist. 1898, XII, 34 nn.); 3. Schulte L.; Kostenbluth 229; 4. Seidel V., D. Beginn d. deutschen Besiedlung Schiesiens, (Darst. u. Quell. z. schles. Gesch. 1913, XVII. 62 przyp. 10); 5. Grodecki R., Książęca włość trzebnicka, (Kwart. Histor. 1911, XXVII: 52) ; 6. Maleczyński K., (Kwart. Hist.1929, XLIII. 408) ; 7. Appelt H., D. Echtheit d. Trebnitzer Gründungsurkunden, (Ztschr. f. Gesch. Schles. 1938, LXXI, 32) ; 8. Brzoska E., D. Breslauer Diozesansynoden, (Darst. u. Quell. z. schles. Gesch. 1938, XXXVIII. 20) ; 9. Moepert A., D. Zircumscription d. Leubuser Pfarreien (Arch. f. schles. Kirchengesch. 1940, V. 12).
Autentyczności dokumentu nikt nie kwestionował ; Appelt H. ( 7, str. 32) silnie ją podkreślał ; Seidel V. (4, str. 62 przyp.10) zwracał uwagę na autentyczność treści. Jedynie H. Loesch (noty rękopiśmienne do CDS) skłonny jest uważać dokument za podrobiony, a to ze względu na tytulaturę wystawcy (która tu nie jest jednak unikatem) i stylizację korroboracji. Argumenty jego jednak nie są ścisłe, a co za tym idzie przekonywające.

Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk. KODEKS DYPLOMATYCZNY ŚLĄSKA - wydał Karol Maleczyński. Tom III obejmujący lata 1221 - 1227. Wrocław 1964, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.