- 183 -

(po lutym) 1217.

Wawrzyniec, biskup wrocławski, stwierdza, że na prośby Guntera, opata klasztoru w Lubiążu, i Jakuba, archidiakona wrocławskiego, Idzi, scholastyk, wyznaczył w lutym 1217 r. granice kościołów należących do klasztoru w Lubiążu i sam przeprowadza obecnie podział uprawnień parafialnych między kościołem św. Jana w miasteczku Lubiąż, kościołem PMarii w Słupie i PMarii w Ujeździe.

In nomine sancte et individue trinitatis. Ego Laurentius miseratione divina Wratizlauiensis episcopus notum facio presentibus et futuris, quod | de petitione venerabilis abbatis Guntheri de Lubens de mandato nostro et rogalu domini Jacobi Wratizlauiensis archidiaconi, | magister Egidius scolasticus limitavit ecclesias sancte Marie virginis in Lubens pertinentes anno domini M°CC°XVII° mense februario. | Noverint igitur presentes et futuri, quod ad capellanum sancti Johannis in foro cura pertinet animarum in villis, quarum nomina sunt hec: ipsum | Lubens, Glynane, Rataie, Zagorici, Prauicouo, Coze, Tarchouici, Chomesa, Malcici, Lazna, Kauici, Dambici, Quatcouici, | Parchouici, Lessici, Ozorowe; item ad ecclesiam sancte Mario in Zlvp: Jancouici, Janouici, Scossouo, Tynez, Warmuntouici, | Gneomirouicj, Pribilouici, Paulouici, Malcici, Gneginici, Brochleuici, Polcouo, Holmici, Dobrennici, Sychouici | et alii Sychouici, Kraiewo et Parvum Kraiewo; item ad ecclesiam sancte Marie virginis in Vyazd superior et inferior: villa Sci | zerouici, Pirsino, Nemirouici, Janussouici, Strelci, Socolnici, Piscorouici, Lageunici, Jzerouici, Budissouo | et Budissouo, Carnici, Postolici, Witozlauici, Dlugomilouici, Uuratizlauici. Volumus autem, ut quecumque ecclesie | infra hos limites in posterum surrexerint, sint filie matricis ecclesie, salvo in omnibus iure huius matricis eccelesie. || Amen ||.

A. Oryg. pergaminowy dość dobrze zachowany, złożony raz poziomo, czterokrotnie pionowo; liniowany atramentem poziomo i pionowo. Pismo kaligraficzne, atrament brązowy. Wymiary : szerokość 30,6 cm, wysokość 12 cm, zakładka 1,4 cm. Wrocław Archiwum Państwowe, sygn. rep. 91 nr 19*.
B. Kopia sprzed r. 1253 w najstarszym kopiarzu klasztornym. Tamże, sygn. rep. 135 D 203, fol. 12v - 13, według A; C. Kopia XV w. Tamże, sygn. rep. 135 D 207, fol. 23, według A; D. Kopia z r. 1664. Tamże, sygn. rep. 135 D 204, fol. 77, 161v, 212, według A.
Druk: a. Ehrhardt S. J., Presbytorologie d. evangel. Schlesiens, Legnica 1784 IV. cz. l, 145 (bardzo zły), według A; b. Anders C. F., Schlesien wie es war ?, Wrocław 1810, I 203, według a; c. Büsching J. G. G., UB. nr 21, według A; - regest: d. Regesten nr 178.
Literatura: 1. Jungnitz J., Gesch. d. Dörfer Ober u. Nieder Mois 15; 2. Schulte L., D. Siegel d. Bischofs Lorenz 271, 272, 275; 3. Seidel V., D. Beginn d. deut. Kolonisation 49 przyp. 1, 65 przyp. 1, 72 przyp. 5, 74 przyp. 4; 4. Moepert A., Medzilese u. Starareka i. d. päpstl. Schutzurkunde d. Bistums Breslau v. J. 1245, (Arch. f. schles. Kirchengesch. 1937, II. 265).
Mimo że Jungnitz i Schulte, za wydawcą Regestów Śląskich, uważają dokument za podrobiony, nie istnieją jednak ku temu zasadnicze podstawy. Pismo aktu identyczne z pismem nru 182, co do którego nie podniesiono żadnych poważniejszych wątpliwości, i tekst, który w zasadzie jest powtórzeniem danych poprzedniego aktu (petit), zdają się przemawiać za jego autentycznością. Własne dodatki obecnego aktu: data wizytacji i zastrzeżenia na przyszłość to cel wystawienia nowego dokumentu, ale nie fałszerstwa.

Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk. KODEKS DYPLOMATYCZNY ŚLĄSKA - wydał Karol Maleczyński i Anna Skowrońska. Tom II obejmujący lata 1205 - 1220. Wrocław 1959, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.