- 169 -

1215.

Wilbern, opat klasztoru w Pforcie, wydaje wyrok w sprawie dziesięcin ze wsi Dziewin i Kliszów, a to z Dziewina nadanych klasztorowi w Lubiążu przez biskupa wrocławskiego Żyrosława, a z Kliszowa przez biskupa Cypriana ofiarowanych klasztorowi w Trzebnicy; we wsiach tych z powodu pomieszania gruntów chłopskich powstały zatargi o to, komu dziesięcina ma być uiszczana.

C. ||In nomine sancte et individue trinitatis.|| Wilbernus divina miseratione abbas Portensis. Quia plerumque instituta mortalium, que scripture | monimentis ad memoriam hominum non revocantur vetusta oblivione obsolescunt, necessarium duximus quasdam ecclesie Lubensis decimationes | ad perpetuandam recordationis memoriam scripti nostri inscriptione confirmare. Hinc, est quod universitati fidelium constare volumus, quod beate me | morie Zyrozlaus Wrotizlauiensis ecclesie episcopus decimas ville, que dicitur Devin, Lubensi cenobio pro remedio anime sue totaliter contulit, quas in | contimia possessione quieto iure tenuit. Processu vero temporis agricole proxime ville trans adiacentem ripam site, que dicitur Clyssove ad | extendenda novalia silvam extripaverunt et e diverso coloni alterius ville, que dicitur Devin extirpando novalia sua extenderunt. Unde acci | dit, quod in collectione decimarum inter colonos utriusque ville non parva litis discordia fuit suscitata. Huius autem litis dissensio a pie recor | dationis Zyrozlao episcopo hoc tenore fuit consopita, ut omnea decime usque ad estensionem adiacentis ripe Lubensi integraliter cederent | eeclesie de decimis agrorum pertinentium ad Clyssove. Decime vero trans ripam collocate iuri attinerent episcopi. Decursu autem temporis pie | recordationis dominus Cyprianus episcopus decimas ville Clyssove Trebunicensi contradidit ecclesie. Unde occasione huius donationis inter Lubensem | ecclesiam et Trebunicensem super decimas de Devin non modica exorta fuit discordia, Trebunicensi ecclesia a colonis ville Clyssove extirpa | torum ius decimationis sibi vendicante. Hec igitur controversia ad iudicium nostrum devoluta hoc modo fuit decisa de consilio domini Laurentij Wro | tizlauiensis episcopi et domini Egydij archydiaconi et cum scientia ducis Zlesie Heinrici, ut secundum primam divisionem decimarum Zyrozlai episcopi, que legitima | attestatione circumsedentium probata fuit, universe decime de Devin cum decimis agrorum de Clyssove Lubensi attinerent ecclesie; alie vero decime | trans ripam agrorum pertinentium ad Devin Trebunicensi cederent eeclesie. Ut autem hec rata et inconvulsa in perpetuum perseverent, presentem paginam | sigilli domini Laurentii Wrotizlauiensis episcopi impressione sed et sigilli nostri cautione roboravimus. Acta sunt hec anno dominice incarnationis | M°CC°XV°, presente domino Laurentio Wrotizlauiensi episcopo et domino Heinrico duce Zlesie et domino Egydio archydiacono.

A. Oryg. pergaminowy bardzo dobrze zachowany, ułożony raz poziomo i dwa razy pionowo. Liniowanie atramentem, marginesy boczne znaczone. Atrament ciemno brązowy. Wymiary: szerokość 34,7 cm, wysokość 24,5 cm, zakładka 3 cm. Wrocław Archiwum Państwowe, sygn. rep. 91 nr 17*.
B. Kopia sprzed r. 1253 w najstarszym kopiarzu klasztornym. Tamże, sygn. rep. 135 D 203, fol. 9v - 10, według A; C. Kopia z r. 1664 Dittmann "Proarchivum Lubense". Tamże, sygn. rep. 135 D 204, fol. 116, według A; D. Kopia z r. 1669. Tamże, sygn. rep. 135 D 204a, fol. 315v, według C.
Reprodukcja: a. Krzyżanowski St., Mon. Pol. Palaeogr. tabl. 64; b. Krupicka H.. D. Schriftkritik tabl. I nr 2 (częściowa); - druk: c. Büsching J. G. G., UB. nr 51, według A; - regeet: d. Regesten nr 166; e. Dobenecker O., Regesta Thuringiae I nr 1650.
Literatura: 1. Bujak Fr., Studia nad osadnictwem Małopolski, (RAU. h. 1905, XLVII. 325); 2. Schulte L., D. Siegel d. Bischofs Lorenz 270, 272; 3. Engelbert K., Ehemalige Siedlungen im Trebnitzer Stiftskreise, (Schles. Gesch. Bil. 1918. II. 69); 4. Polaczkówna H., Roty przywileju Brodatego 441, 447; 5. Schilling F., D. Ursprung d. Deutschtums przyp. 580, 688, 689, 690, 1478, 1516; 6. Krupicka H., D. Schriftkritik 36-37.
Autentyczność dokumentu nie była nigdy kwestionowana, choć podnoszono niekiedy zarzuty przeciw autentyczności samej pieczęci.

Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk. KODEKS DYPLOMATYCZNY ŚLĄSKA - wydał Karol Maleczyński i Anna Skowrońska. Tom II obejmujący lata 1205 - 1220. Wrocław 1959, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.