Kościół p.w. Matki Bożej Królowej Polski
 |
 |
Tak jak na całym Śląsku luteranie już w pierwszej połowie XVI w. zdobyli przewagę liczebną, a uzyskując prawa patronackie przejęli miejscowy kościół ok. 1550 r. Pierwotny kościół pochodził prawdopodobnie z XV w., jednak ze względu na jego zły stan protestanci budują nowy w 1632 r. W 1653 r. akcja rekatolizacyjna dociera i tutaj, tak że kościół przeszedł we władanie katolików do 1707 r., kiedy to ewangelicy odzyskują go na mocy układu alransztadzkiego. Ok. 1750 Julianna hr. von Logau wniosła Borową w wianie Fryderykowi Albrechtowi hr. von Schwerin (w tym rodzie wieś pozostaje do 1939 r.), który w 1771 r. funduje nowy kościół protestancki (prawdopodobnie z częściowym wykorzystaniem murów wcześniejszego - prezbiterium), pierwotnie z drewnianą wieżą i kryty gontem. Podczas remontu w 1865 r. wymieniono tynki we wnętrzu i na zewnątrz, dostawiono murowaną wieżę od zachodu, wykonano nową emporę organową, zaś dachy pokryto dachówką.
Bezstylowy, orientowany kościół położony jest pośrodku wsi, na nieczynnym cmentarzu. Murowany z cegły i kamienia, tynkowany, na osi poprzecznej z prostokątnymi zakrystią od północy i kruchtą po przeciwległej stronie oraz z neoromańską wieżą od zachodu.
Wieża założona na planie kwadratu, trójkondygnacyjna o podziałach ramowych. Każda z jej elewacji zwieńczona jest wąskim zdobionym trójkątnym szczytem. W środkowej kondygnacji okna zamknięte łukiem pełnym, w trzeciej okna biforyjne dzielone kolumienkami. Wieża zwieńczona ostrosłupowym hełmem krytym blachą miedzianą. Portal wieżowy neoromański z otworem wejściowym zamkniętym półkoliście, ujętym uskokowymi ościeżami z parą kolumienek o kostkowych kapitelach. Dwuspadowe dachy są kryte dachówką.
Jest to budowla jednoprzestrzenna założona na planie prostokąta zamkniętego trójbocznie, przekryta stropem belkowym. Z wyposażenia interesujący, chociaż zdekompletowany jest konfesjonał rokokowo-klasycy styczny z 1771 r. Drewniana empora organowa wspiera sie na dwu żelaznych słupach. Okna zamknięte półkoliście, od wewnątrz umieszczone we wnękach zamkniętych łukiem odcinkowym. Otwory drzwiowe do kruchty i zakrystii prostokątne, od zach. do nawy zamknięte odcinkiem łuku.
Na uwagę zasługuje kamienne epitafium Jana Krzysztofa Weltza (zm. 1766) w skromnej rokokowej ramie. Epitafium marszałka Kurta Krzysztofa hr. v. Schwerin (zginął w 1757 w bitwie pod Pragą), ze stiukowym reliefem przedstawiającym jego śmierć, a ofiarowane F.A. hr. v. Schwerin przez króla Fryderyka II zostało w 1974 r. przeniesione do Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Obecnie kościół pełni rolę katolickiego kościoła parafialnego p.w. Matki Bożej Królowej Polski
- Zdjęcia oraz tekst pochodzą z portalu Wratislaviae Amici
Epitafium Johana Christiana Weltza
Epitafium Johana Christiana Weltza, kamerdynera hrabiego von Logau u. Goschütz, urodzonego w 1696 roku we Wrocławiu a zmarłego 16 kwietnia 1766 roku.
Płyta nagrobna rodziny von Schwerin-Bohrau
 |
 |
Leopold Ludwig August
Graf v. Schwerin-Bohrau
* 16. Sept. 1794 † 31. Januar 1863
Eugenie Corone
Gräfin v. Schwerin-Bohrau
geb. Gräfin
v. Reichenbach-Goschütz
* 13 Mai 1797 † 10. Okt. 1867
Henning Hans Waldemar Armand
Graf v. Schwerin
* 26. Januar 1833 † 10. März 1854
Curt Graf v. Schwerin
* 23. Nov. 1858 † 18 März 1859
Epitafium marszałka polnego Leopolda Ludwiga Augusta von Schwerin-Bohrau - dar Fryderyka Wielkiego, dzieło francuskiego rzeźbiarza Michela Victora Acier zostało w 1974 roku przeniesione do Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Na miejscu pozostała płyta nagrobna rodziny von Schwerin-Bohrau.
- Zdjęcia pochodzą z portalu Wratislaviae Amici